„Muzyka w przedstawieniu” – pod takim hasłem odbyło się czwarte sobotnie spotkanie Pracowni „Dilettante”, zajęcia poprowadził Mateusz Przyłęcki. Forma warsztatów mile mnie zaskoczyła – spodziewałam się uczestniczyć w spotkaniu innego typu, myślałam, że otrzymam głównie suche informacje, ewentualnie dopełnione jakimiś prezentacjami. Było zupełnie inaczej.Warsztat rozpoczął się od ćwiczeń bazujących na poczuciu wewnętrznego rytmu i próby uruchomienia rezonatorów własnego ciała. Wszystkie ćwiczenia kończyły się ich krótkim podsumowaniem i dyskusją na temat subiektywnych odczuć uczestników. Mateusz nauczył nas, że muzyka nie zawsze musi dyktować tempo ruchu w przedstawieniu, dobrze zaplanowane zwolnienie lub przyspieszenie może wywołać u widza szeroką gamę emocji i uruchomić jego kreatywną interpretację. W trakcie spotkania dwukrotnie podzieleni na grupy tworzyliśmy własne etiudy, twórcza zabawa przy okazji spełniała funkcję integracyjną. Pracowaliśmy również na dramacie Doroty Masłowskiej pt. „Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku”, naszym zadaniem było zaproponowanie utworów muzycznych do tej sztuki. Ponieważ jest ona pełna humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji, niektóre propozycje były niemal wyjęte z rumuńskiej biesiady. Podsumowując, warsztat przebiegł sprawnie, cały zaplanowany przez Mateusza materiał został zrealizowany, a uczestnicy zostali uzbrojeni w nowe doświadczenia sceniczne, które na pewno przydadzą się im w przyszłej pracy z teatrem.
Propozycja ćwiczenia z warsztatu:
Muzyka „tu i teraz”
Ćwiczenie zaczyna ochotnik. Wychodząc na środek sali, wydaje z siebie dźwięk, który następnie rytmicznie powtarza. Powoli do ochotnika dołączają kolejne osoby – każda z inną propozycją dźwiękową. Ważne jest, by nadać swoim krótkim dźwiękom rytm i skutecznie go przestrzegać. Dźwięk może być gwizdnięciem, klaśnięciem, tupnięciem itd. Gdy wszyscy uczestnicy są już na środku sali i każdy rytmicznie powtarza swoją propozycję dźwiękową, instruktor wydaje polecenie, by zacząć się przemieszczać (spacerować, dreptać po sali ćwiczeń), nie gubiąc przy tym rytmu. Ćwiczenie sprawia, że uczestnik przestaje koncentrować się na idealnym i rytmicznym wykonaniu swojego dźwięku i przechodzi w tzw. flow – to muzyka zaczyna prowadzić jego, a nie on muzykę.
Monika Karcz, uczestniczka warsztatu pt. „Muzyka w przedstawieniu”